Verschil tussen vrijstellingsmethode en verrekeningsmethode

Indien buitenlandse inkomsten in het buitenland zijn belast, moeten deze wel nog steeds in de Nederlandse aangifte inkomstenbelasting worden aangegeven en dient Nederland als woonland aftrek ter voorkoming van dubbele belasting over het buitenlandse inkomen te verlenen.

Vrijstellingsmethode

Bij de vrijstellingsmethode wordt een evenredig deel van de (fictief berekende) Nederlandse belasting over het wereldinkomen vrijgesteld. Dit evenredige deel wordt berekend op basis van het inkomen dat op grond van het belastingverdrag in het buitenland is belast en het totale wereldinkomen. Bij de vrijstellingsmethode wordt niet gekeken naar de werkelijke belastingheffing in het buitenland. Indien de belastingheffing in het buitenland lager is dan het fictief berekende evenredige deel in Nederland, ontstaat een belastingvoordeel, hetgeen vaak het geval is.

Verrekeningsmethode

Bij de verrekeningsmethode wordt de feitelijk in het buitenland betaalde belasting verrekend met de (fictieve) belastingheffing in Nederland over het inkomen dat op grond van het belastingverdrag in het buitenland is belast. Indien de Nederlandse belastingheffing hoger is dan de feitelijke belastingheffing in het buitenland, zal Nederland dus ‘bijheffen’ tot het bedrag van de Nederlandse belasting. In de omgekeerde situatie geldt er een maximum verrekening tot een evenredig deel van de Nederlandse belasting over het wereldinkomen (zogenoemde evenredigheidslimiet).

Wijziging beleid vanaf 2023 

Vanaf 1 januari 2023 is de goedkeuring vervallen om onder voorwaarden de vrijstellingsmethode toe te passen en is de verrekeningsmethode bij bestuurders- en commissarissenbeloningen van toepassing wanneer dit in het betreffende belastingverdrag zo is overeengekomen (hetgeen vaak het geval is). In dat kader is er een grote kans dat er vanaf 2023 sprake zal zijn van een hogere belastingdruk.

Voorbeeld

Een in Nederland wonende belastingplichtige is bestuurder van zowel een in Nederland als een in Duitsland gevestigde vennootschap. Hij ontvangt voor de werkzaamheden € 40.000 per jaar van de Duitse vennootschap en € 50.000 per jaar van de Nederlandse vennootschap. Met ingang van 2023 zal hij circa € 4.500 meer belasting gaan betalen.

Dit nadeel wordt vaak nog aanmerkelijk groter bij een eventuele auto van de zaak met buitenlands kenteken, doordat de bijtelling in het buitenland vaak lager is dan de Nederlandse bijtelling. Per saldo zal door de toepassing van de verrekeningsmethode een heffing plaatsvinden naar Nederlandse maatstaven/tarieven.

Mogelijkheden om de nadelen te beperken

In Nederland heeft een bestuurder naast zijn ‘statutaire’ bestuurderswerkzaamheden, ook andere werkzaamheden waar het reguliere werknemersartikel (en daarmee de vrijstellingsmethode) in het belastingverdrag op van toepassing kan zijn. Hierdoor zal er mogelijk een splitsing kunnen worden gemaakt tussen de bestuurdersbeloning voor de “statutaire” bestuurderswerkzaamheden en de beloning voor de dagelijkse werkzaamheden die een werknemer ook zou verrichten (inkomsten uit dienstbetrekking). Voor inkomsten uit dienstbetrekking blijft de vrijstellingsmethode gelden. In hoeverre de splitsing van een beloning van een buitenlandse vennootschap mogelijk is en wordt geaccepteerd, is afhankelijk van de specifieke situatie.

Wat te doen?

Wanneer je een bestuurders- of commissarisbeloning van een buitenlandse vennootschap ontvangt, is het allereerst van belang te beoordelen of de wijziging van het beleid vanaf 2023 zal leiden tot een hogere belastingdruk. In dat kader is het van belang de situatie opnieuw te laten beoordelen en te bespreken welke mogelijkheden er zijn om nadelige gevolgen zoveel mogelijk te beperken.

Indien dit nadelige gevolgen heeft, kan het wenselijk zijn de werkzaamheden formeel te splitsen in werkzaamheden waar het bestuurdersartikel op van toepassing is en werkzaamheden waar het reguliere werknemersartikel op van toepassing is.

Neem tijdig contact op met je adviseur om bovenstaande te beoordelen.